Een ongeluk zit in een klein hoekje
Aan turbulentie in het leven van een mantelzorger is geen gebrek. Nu de ziekenhuizen de IC’s onder controle hebben en hun normale patiënten weer kunnen behandelen, was het weer tijd voor mijn vader om naar het ziekenhuis te gaan voor een grote controle van zijn nier en medicatie.
We wisten al dat de procedure nu totaal veranderd is, maar wanneer je er staat is toch alles wel heel anders. Ingangen zijn afgesloten, beveiligers houden alles in de gaten en een mondkapje in het ziekenhuis is verplicht. Op elke afdeling moeten de handen gereinigd worden, overal wordt gecontroleerd op koorts voordat je de afdeling op mag, de beveiligers geven met instructies hoe iedereen moet staan in de lift en het ziekenhuis is heel rustig omdat ze de afspraken ruimer inplannen.
Tijdens de piek van de opnames van het Coronavirus werd ook de arts van mijn vader ingezet op de IC. Om haar op te vrolijken hebben we een kaartje voor haar gekocht om te laten weten dat we aan haar denken. Daar was zij enorm blij mee.
Na het bestuderen van alle onderzoeken en bloed/urine waarden, had de arts een goede mededeling. In de tijd dat ze geen controles konden uitvoeren, is mijn vaders nier beter gaan werken. De afgenomen Corona test, gaf ook een goede uitslag. Geen Corona voor mijn vader!
Dus onze inzet om zoveel mogelijk thuis te blijven en contact te vermijden, was een goede zet.
Een paar dagen later belde mijn vader dat hij misselijk was. Als mantelzorger werk je meteen een lijst af om te kunnen achterhalen wie er dan gebeld moet worden. Al snel kwamen we erachter dat de combinatie slecht zicht, misselijkheid en draaierigheid wel eens met zijn nieuwe netvlies te maken konden hebben.
Na overleg met de oogchirurg moest er snel een nieuwe operatie ingepland worden omdat het vermoeden bestond dat het netvlies los was gegaan. Vijf dagen later kon mijn vader geopereerd worden. Wat een geluk hebben we gehad dat de piek in de ziekenhuizen nu net is gezakt.
Helaas had ik tot die tijd veel zorgen en was er korte voorbereidingstijd om alles te regelen, dus lette ik even niet goed op tijdens het stofzuigen. Ik struikelde over de stofzuiger en brak mijn val op de salontafel. Het eindresultaat mocht er zijn, van kin, zij, arm en been aan de rechterkant prachtige bloeduitstortingen, een waar kunstwerk.
Dat was weer een wijze les! Ook al ligt het tempo en ook de druk hoog, zorg altijd dat je rustpuntjes blijft houden om te voorkomen dat je brokken maakt. Het is me gelukkig nooit eerder overkomen, maar ik heb wel weer gerealiseerd dat je ook af en toe pas op de plaats moet maken. Je kan niet mantelzorgen op halve kracht en je verdient het zelf ook om je te kunnen ontladen of ontspannen.
Dus ik zet nu na de checkout telefoontjes met mijn vader regelmatiger mijn telefoon uit, om even 45 minuten een serie te kunnen kijken. Even niets aan je hoofd en verdwijnen in een andere wereld.
Lieve mede-mantelzorgers, let op jezelf, ontspan regelmatig al is het maar een kwartier en denk iets vaker aan jezelf.
Liefs,
Shifra
