Soms heb je er weken tussen zitten dat alles redelijk soepel verloopt met mantelzorgen, maar er zijn van die momenten dat alles tegelijkertijd op je af komt.
Het schema dat je normaal gesproken met veel kunst en vliegwerk per week rond kan krijgen, kan ineens helemaal in de soep lopen.
Het begon met een telefoontje van mijn vader dat er een rare brandlucht hing en de tv het niet meer deed. Dan zit er niets anders op om je vader alle stekkers in huis uit de stopcontacten te halen en alles te laten vallen. Gelukkig kon ik er snel naar toe, nieuwe televisie gekocht, oude televisie afgevoerd, alles opnieuw geïnstalleerd, de klanten handsfree te woord kunnen staan en kunnen helpen en weer snel terug naar huis voor het avondeten.
Een aantal dagen later belde mijn vader dat zijn buurvrouw waar hij goed mee omging plotseling was overleden. Dat was weer uitzoek werk. Kan hij wel veilig naar de begrafenis, waar moeten de bloemen heen, hoe laat zou hij er moeten zijn en hoeveel mensen mogen er eigenlijk komen? Het was te onveilig voor mijn vader, waardoor hij fysiek niet aanwezig kon zijn. Dus moest er een afspraak gemaakt worden om nog thuis waar ze opgebaard lag, afscheid te nemen.
Haar man was intens verdrietig na het verlies van zijn vrouw en mijn vader maakte zich ernstig zorgen. Dus besloten we om hem ook na de begrafenis bloemen te geven.
Inmiddels kreeg mijn vader een oproep van het ziekenhuis om zich te vaccineren, aangezien het volgens het ziekenhuis veiliger zou zijn het bij hun te doen. Daar waren we blij mee, echter kon ik als mantelzorger dan niet gevaccineerd worden in het ziekenhuis. Ik moest dan via de GGD de boel in gang zetten.
Na drie dagen bellen en uren in de wacht staan, kreeg ik weer een ander nummer om daar weer een vinkje in het systeem te laten zetten dat ik mantelzorger ben. Ik ben inmiddels twee weken verder en kom er niet doorheen. Dus nog steeds niet gevaccineerd en nog steeds bellend naar het altijd bezette nummer met minimaal 50 wachtenden voor me, ongeacht het tijdstip of de dag.
Na de vaccinatie kreeg mijn vader (door zijn uitgeschakelde immuunsysteem) meteen klachten. Voor de zekerheid gebeld of ik eigenlijk wel naar hem toe mocht om te helpen. Dat mocht dus niet, omdat ik dan besmet zou kunnen raken. Dat was een tegenvaller, want mijn vader was te zwak om zelf eten te koken. Voor veertien dagen eten bestellen dan maar en zorgen dat het er zo snel mogelijk zou kunnen zijn. Dat was gelukkig mogelijk, dus mijn vader kreeg voldoende gezonde maaltijden zonder te veel inspanningen te verrichten.
En uiteraard ging op dat moment zijn magnetron kapot, dus daar moest ook een nieuwe voor in de plaats komen.
Vervolgens kregen we bericht dat nu ook de buurman plotseling was overleden. Dus dubbel verdriet voor mijn vader, nu waren zijn beide vrienden overleden. Hij heeft opnieuw in dezelfde woning afscheid kunnen nemen van zijn vriend, zonder aanwezigen. De bloemen die hij een paar dagen ervoor aan hem had gegeven stonden nog steeds prachtig op zijn eetkamer tafel. Hij was zo blij toen deze waren bezorgd.
Mijn vader en ik bellen elkaar enkele keren per dag wanneer ik niet bij hem ben en hij vertelde me dat hij een brief van de GGD had ontvangen voor zijn vaccinatie, ondanks dat het ziekenhuis had doorgegeven dat zij dit zouden doen. Daarnaast was het uiteraard ook een vaccinatie die hij niet had mogen krijgen, wat het ziekenhuis ook had gegeven. Dus moesten mijn vader en ik daar weer achteraan. Deze plek kon weer ingevuld worden door iemand anders die graag gevaccineerd zou kunnen worden. Drie dagen later na continue bellen, hebben we eindelijk de afspraak kunnen afzeggen. Op de vraag waarom ze een persoon met aantekening vanuit het ziekenhuis wilden vaccineren en ook nog met een middel waaraan hij kon overlijden, kon de callcenter medewerker geen antwoord geven.
Precies tijdens dit moment ging mijn toilet stuk en overstroomde tot in de hal. Diverse reparateurs moesten over de vloer komen om reparaties te verrichten en ik heb nog nooit zo veel ellende moeten opruimen. Tot midden in de nacht en in het weekend kwamen ze over de vloer omdat het probleem niet opgelost werd. Uiteindelijk na een week hoefde ik niet meer mijn eigen wc productie uit mijn hal te scheppen. Helaas moest ik weer een keer ’s nachts mijn bed uit, alleen niet vanwege het toilet.
Er klonk een hoop herrie uit het portiek, gekerm en de politie arriveerde met 4 man in het portiek, een agent voor de portiekdeur en een agent die de straat afzette. In mijn pyjama met mondkapje op heb ik uiteindelijk toch maar gevraagd wat er aan de hand was en of er iemand van de trap af was gevallen. Er bleek een “bezoeker” in het portiek te zijn aangehouden na een melding bij de politie. Desbetreffende persoon was dronken en bleef overgeven en het wachten was op een “spuugmasker”. Om 02:00 uur ’s nachts was de rust eindelijk wedergekeerd en kon ik weer mijn bed in.
De volgende ochtend ging de telefoon alweer vroeg. Mijn vader had gebeld met zijn oogarts en had slecht nieuws ontvangen. Zijn linkeroog zal ondanks het nieuwe hoornvlies helaas niet herstellen en zijn zicht zal momenteel 20% zijn, maar in de toekomst verslechteren tot volledige blindheid. Vreselijk nieuws voor hem omdat zijn rechteroog ook al niet al te best is. Dit betekent dat ik nu ook zijn volledige administratie moet verzorgen. Het lukt hem niet meer.
Naast al deze perikelen, ging het dagelijkse leven ook door. Werken, boodschappen bestellen voor mijn vader, bestellen van zijn medicatie en mijn eigen huishouden. Dat ik wat misselijk was en pijn had, schoof ik weg onder de noemer stress. Na twee dagen bleek dat dus niet zo te zijn. Helaas is mijn maagslijmvlies door onbekende reden ernstig geïrriteerd, waardoor eten en drinken pijnlijk zijn en ik drie dagen lang heb overgegeven en misselijk ben geweest.
Mijn vader was in paniek en had mijn hulp nodig voor praktische dingen, want een mantelzorger kan niet ziek zijn. Altijd moet je door en hulp bieden. Ik heb duidelijk mijn grenzen aangegeven dat het niet mogelijk was om nu praktische zaken te regelen en dat mijn focus nu op herstel ligt, dat ik na mijn werk vooral in bed zou liggen en moest rusten om weer energie op te doen. Anders duurt het herstel alleen maar langer en langer.
Mantelzorgers, zorg goed voor jezelf in turbulente tijden. Ondanks dat de buitenwereld je ziet als een persoon die een beetje hulp biedt aan een dierbare, zien ze niet hoeveel je eigenlijk op je bord hebt liggen en hoe gecompliceerd de zorg kan zijn. Daarnaast moet je ook psychische hulp bieden bij slecht nieuws en moet je steunen, naast alle praktische zaken en twee huishoudens draaiende houden.
Wat ook niet gezien wordt is dat het slechte nieuws ook op jou betrekking heeft. Je bent geen marmeren beeld zonder gevoelens dat als een soldaat een oefening afdraait.
Ook instanties hebben geen idee hoe het is om mantelzorger te zijn. Vaak krijg ik opmerkingen als “ja, maar dat kunt u toch voor uw vader regelen?” Ze hebben totaal geen besef dat ik minimaal 20 uur met mijn vader bezig ben en op crisis en piekmomenten nog veel meer uren moet inzetten om bij hem de boel draaiende te houden. Daarnaast ben ik ook nog zelfstandig ondernemer met hele fijne opdrachtgevers en werk ik ook bij diverse Twitch kanalen om de live stream te modereren en te verbeteren.
Geef mensen met een dergelijke mening, direct een reactie of verwijs ze naar deze blog. Het is niet alleen maar boodschappen doen en een kopje koffie drinken, eigenlijk is mantelzorgen in deze huidige tijd met wegvallende voorzieningen een tweede baan.
Zorg voor voldoende rust in chaotische periodes, ook al lig je te draaien in bed. Kijk even een aflevering van een serie, zet het geluid van je telefoon even uit en verwerk voor jezelf wat er allemaal is gebeurd. En omring je met mensen die je een steuntje in de rug geven, houd afstand van negativiteit of onbegrip. En is je huis even niet spic en span, laat het gaan. Morgen weer een nieuwe dag.
Houd je rug recht en zorg goed voor jezelf!
Liefs,
Shifra
