Voor mij is de zomer niet anders dan anders. Al drie jaar kan ik niet met vakantie, omdat ik de enige ben die mijn vader nog heeft. Is er dan wat aan de hand, dan moet ik direct actie ondernemen en zorgen dat ik alle hulp, artsen en het ziekenhuis personeel kan informeren en mobiliseren. Niets is zo vervelend om je koffers weer te moeten inpakken en terug te moeten gaan met een hoop stress en paniek. Ook niet leuk voor degene waarmee je met vakantie bent.
Tot nu toe hebben we tussen de geplande ziekenhuisbezoeken en onderzoeken maar 1 echt spoedje gehad. Maar gelukkig is dat goed afgelopen. Nu ik vooral veel thuiswerk heb ik veel ruimte om na te denken. Niet alleen over de toekomst, maar ook het verleden. Ik ben blij dat mijn vader en ik een ontzettend goede band met elkaar hebben opgebouwd. Vroeger werd het opbouwen van onze band en echt contact hebben met elkaar belemmerd door mijn vaders partner. Die periode doet me nog steeds wel pijn, en helaas door alle denkruimte die ik nu heb, komt het verwerkingsproces op gang. Drie jaar lang rennen en vliegen, continu met iemand bezig zijn, heeft die deur altijd gesloten gehouden en dat was stiekem ook wel fijn.
Mijn vader heeft exact hetzelfde meegemaakt en gelukkig kunnen we samen het een en ander doorspreken. Ook hij heeft amper tijd gehad om na te kunnen denken en te verwerken. Deze zomervakantie zitten we vooral veel binnen. Ik blijf in quarantaine om zo lang mogelijk voor mijn vader te kunnen zorgen en hem niet te besmetten. Mijn vader moet wel binnen blijven om zo niet besmet te worden. We zien alleen elkaar nog, op afstand en zonder knuffel of kus. Dat is wel moeilijk, maar veiligheid en gezondheid voor alles. Ik heb op mijn agenda lopen puzzelen om twee keer per week te gaan sporten. Dat doe ik samen met mijn buurvrouw, die toevallig ook een getransplanteerde nier heeft en ook rond loopt met een uitgeschakeld immuunsysteem. Ze is een van de weinigen met wie ik in contact durf te komen, omdat zij ook heel voorzichtig is en blij is dat ik ook enorm voorzichtig ben en me houd aan de regels om haar gezondheid te waarborgen. In plaats van een zonvakantie, ga ik voor een gezondheidsvakantie. Werken aan mijn conditie, vet verbranden en afreageren. Dat geeft me een heel goed gevoel en zal de sombere momenten ook verminderen en mijn energie ten goede komen.
Lieve mantelzorgers, ook al ren je je nu in de huidige situatie rot, nu de ondersteuning nog steeds niet op gang is gekomen, maak ruimte in de agenda voor jezelf. Anderhalf uur sporten moet je jezelf gunnen, je staat al iedere dag uren paraat voor degene waar je voor zorgt, je bent er voor je gezin en je zorgt voor een draaiend huishouden. Dan is die anderhalf uur voor jezelf een cadeautje voor jezelf en voor je gezondheid.
Ik wens jullie allemaal een fijne en gezonde zomer toe.
Shifra
