Nog steeds blijf ik zo veel mogelijk thuis, om ervoor te zorgen dat ik mijn vader niet besmet. Daarnaast moet ik natuurlijk ook zelf gezond blijven, om voor mijn vader te kunnen blijven zorgen. Dat klinkt allemaal simpel, maar het is wel ontzettend lastig om momenten van ontspanning te hebben. Mijn huis is nu ook mijn werkplek en er is geen kantoordeur die ik fysiek na een werkdag kan dichttrekken. Mijn sociale leven is heel erg beperkt, voornamelijk met online contact. Af en toe ga ik de deur uit voor een werkbespreking met diner of lunch, maar ga dan alleen naar locaties waar ik zeker weet dat er een goede ruime opstelling is. Het was voor mij ook zoeken naar wat er nu nog wel kon om toch te ontspannen. Je denkt dan snel aan het volgen van een online opleiding, maar dat is juist weer inspanning. Ik houd van goede, spannende series. Voor een film heb ik dan weer geen geduld. Dus heb ik naast Netflix nu ook samen met mijn buurvrouw Videoland. Dat geeft weer wat meer te kijken.
Wat ik ook ontdekt heb, is online “uitgaan”. Twee van mijn favoriete DJ’s hebben tijdens de lockdown besloten om iedere week een set te draaien vanuit hun eigen huis. In het begin was het wel heel gek om op de bank met de kat op schoot te luisteren, het is muziek waar je op moet dansen. Nu heb ik twee dagen in het weekend waarop de rolgordijnen naar beneden worden gedaan, de draadloze koptelefoon van de lader wordt gehaald en ik wacht op de melding dat de DJ online is om met zijn set te beginnen. Al 24 weken lang luister ik met veel plezier naar mijn favoriete DJ’s met mijn laminaat in de woonkamer als dansvloer. Het lijkt heel gek, maar het is zo fijn om te luisteren naar de muziek die je normaal gesproken op festivals en in clubs hoort. De corona crisis heeft in deze sector hard toegeslagen en niets kan nog doorgang vinden. Op zondag kom ik na een avond online uitgaan weer helemaal vrolijk bij mijn vader aan. Ik heb het hem ook uitgelegd en laten zien en hij vindt het allemaal maar apart hoe dat met de huidige techniek kan.
Met hem samen kijk ik naar livestreams van musea, het Vaticaan en Versailles. Want ook daar is de digitale revolutie toegeslagen en kan je digitaal door het museum of drone opnames bekijken van kunstwerken of de omgeving. Het is natuurlijk vervelend om als mantelzorger binnen te blijven en soms word ik er ook echt humeurig van. Maar het is voor een goed doel, mijn vader gezond houden en kunnen bijspringen. Voor hem is het steeds lastiger aan het worden dat ik hem geen kus of knuffel kan geven. Hij heeft het ook niet makkelijk in zijn eentje in huis met alle lichamelijke ongemakken. Hij probeert ook steeds aan te sporen dat ik vaker de deur uit moet, maar realiseert zich dan ook weer dat het gewoon te gevaarlijk is voor hem. Als mantelzorger moet je gewoon je verantwoordelijkheid nemen en deze pandemie had niemand aan zien komen. Mantelzorgen houdt voor mij ook gewoon in dat ik er voor hem ben, voor hem kan zorgen en kan begeleiden, pandemie of niet. Ben ik dan altijd maar vrolijk en blij om in deze situatie te zitten? Nee, soms heb ik daar ook echt moeite mee. Maar het lijkt me helemaal verschrikkelijk dat ik een dag heel egoïstisch ben en risicovolle beslissingen neem. Dat zou geen goede afloop zijn voor mijn vader, die dubbel in de risicogroep valt.
Lieve mantelzorgers, het is nog steeds een pittige tijd. Hou vol en denk juist nu aan jezelf en wat jou kan laten ontspannen binnen veilige kaders.
Wanneer ik weer op de woonkamer dansvloer sta zal ik proosten op jullie gezondheid en degene waar je voor zorgt.
Shifra
